Berg en Dal & Brownsberg

Zaterdag 8 maart stonden Iris en ik vroeg bij 'T Vat, de plek waar we zouden vertrekken met de bus. Ondanks dat ik met mama veel activiteiten had gedaan, was ik blij dat ik ook deze trip heb geboekt. Anders was ik misschien in een dipje geraakt, omdat ze net was vertrokken.
We ontmoeten onze Gids Sergio weer, dezelfde als onze trip naar de Releighvallen! Dat betekende een gegarandeerd geslaagd weekend.
De bus zat vol! In totaal waren we met 17 meiden en één heer; Thijs. Maar zijn bijnaam werd al snel Koning, omdat hij alleen met allemaal vrouwen was. Er was direct al een goede sfeer in de bus. We zijn aan de praat geraakt met de andere meiden.
Allereerst reisden we af naar Berg & Dal, een prachtige locatie waar het water licht groen is! Het nodigde echt uit om te zwemmen (ook al heb ik dat niet gedaan) en een prachtig strand met leuke hutjes. We kwamen daar niet alleen om te ontspannen. Nee, we gingen zelfs heel actief doen. Bij Berg & Dal is een kabelbaan-route uitgestippeld door de Bush-Bush heen. In Nederland vind ik het al geweldig om in de bomen te klimmen in een klimbos, maar om dit nou in de Surinaamse natuur te mogen doen was fantastisch. We leuk team begeleidde en ondersteunde ons door het bos heen. In totaal waren en 7 platforms, dat was 7 keer genieten. Een van de laatste baan was zelfs over de Suriname rivier heen, wat een prachtig uitzicht! Ik voelde me even net een vogel die tussen de bomen door en over het water vloog. Bij de laatste baan mocht je ook onderste boven hangen en ik heb dit gedaan! Een echte waaghals ben ik geworden. Haha. Het was werkelijk een fantastische ervaring!
Een groep ging daarna nog kaaijakken, maar Iris en ik verwachte ons prima op ons strandlaken in de zon. Vooral niet met het eindeloze geklooi van ons samen. De 'Azonto-dans' geleerd aan ons reisgenoten, zodat het vervolgens een feestje in de bus kon worden. Na Berg&Dal zijn we doorgereden naar de stuwdam. Ik wist niet eens dat deze bestand! Heel erg. Een gigantische brug, waar je door de tralies naar beneden kon kijken. Ik dacht dat ik geen hoogtevrees had, maar ik moet zeggen dat ik me niet heel erg op me gemak voelde. Wel hele mooie foto's kunnen schieten, ook van het stuwmeer. Wat is deze toch groot! Ongelooflijk. Na daar zoet en zout gebak gegeten te hebben, reden we door naar Brownsberg. Het was niet als met de Voltzberg dat we deze moesten bewandelen. We konden heel relaxt in de bus blijven zitten en werden zo naar het kamp bovenop de berg gebracht. Wat een luxe hè. We zouden in eerste instantie in een hutje slapen, maar een groep meiden vond het veel leuker om de hangmatten aan bomen vast te knopen en in de open lucht te gaan slapen. En wat ben ik blij dat ze dat voorstelden!
Natuurlijk weer heerlijk gegeten met onze kok Audrey. Souto soep. Mmmm. Ze ging ook bakabana's maken. Ik vroeg haar of ik dit mocht maken, want ik had het van Selientje geleerd op Isadou. En Audrey kent Selientje ook weer.
Er werd een wandeling in het donker gemaakt. Verrassend genoeg vonden Iris en ik het helemaal niet eng meer. We liepen als twee echte avonturiers door het donker heen. Niet bang voor spinnen en andere beesten. De volgende dag werd ik wel wat angstiger. Waar wij hadden gelopen waren ook wilde katachtige vastgelegd op infrarood camera's. IIEEEHHH. Toen voelde ik me niet zo stoer meer.
Na de wandeling stond ik met een aantal meiden gezellig in de keuken bakabana's te bakken. Leuke nieuwe mensen leren kennen waar ik nog steeds contact mee heb! Met Esther gaan we 29 maart naar Nickerie/Bikipan. Heel gezellig.
Later ging ik in me hangmat liggen en heb ik mijn klamboe weg gehaald. Voor de muggen was het veel te koud op de top van de berg, dus ik had hem daar niet voor nodig. Met een ongelooflijk prachtige sterrenhemel, ik wist niet waar ik moest kijken. Je hoorde de brulapen zo hard schreeuwen, ze leken zo dichtbij, dat het net was alsof ze elk moment bij je in de hangmat zouden kruipen. Als ik vooruit keek, keek ik de donker diepte in en zag maar vrij weinig. Wel wist ik dat daar het stuwmeer was. Daar zou ik mee wakker worden...

En dat was ook zo. De volgende ochtend was ik wakker toen het nog aan het schemeren was. Stom genoeg heb ik geen foto gemaakt van dat moment, maar wat was het ongelooflijk mooi en rustgevend. De ochtend gestart met wat frisse yoga oefeningen gevolgd met een heerlijk ontbijt. Ik had kort geslapen, maar energie voor 11! Vandaag stonden de watervallen op het programma. In totaal heb ik er twee bezocht. Leo Val en Irene Val. De weg er naar toe was aflopend, wat vrij gemakkelijk en rustgevend verliep. Ik realiseerde me later pas, dat we dat ook weer omhoog moesten lopen. Ik genoot van de rit en het verbaasde me dat ik eigenlijk zo veel wist over de verschillende bomen, planten e.d. van de Surinaamse natuur. Ik zei tegen Iris: 'We zijn te veel ingeburgerd'. Als stagiaire proef je wel veel van het land. Ik heb meer gezien van het land dan de meeste collega's hebben.
De watervallen waren mooi op te zien en het was heerlijk om even de voetjes te baden. Tegen de terug weg zagen de meeste mensen op. Ik ook om eerlijk te zijn. Ik bedacht me dat ik het gewoon rustig aan zou doen en als ik moe was even wat leuke foto's van de omgeving te maken. De tourist-way laten we maar zeggen. Ik kwam veel later als de rest aan, maar ik was gelukkig niet uitgeput. Niet direct teminste, want tijdens een potje kaarten met Iris kon ik me ogen bijna niet open houden.
De terug reis verliep snel, net als het weekend. Ik heb er bijna een week van gebaald dat we daar weg waren. Ik vond het zo heerlijk om met mijn hangmat in de natuur te overnachten. M'n bed was nu echt verschrikkelijk saai.

Ik heb er enorm van genoten. Het was geweldig!