Babunhol / Klaaskreek

Nog maar net hadden we de geweldige trip naar de Voltzberg gehad. Je kunt er geen genoeg van krijgen. In het weekend van 11 en 12 januari zijn we vertrokken richting het stuwmeer. Dit keer was Jonne ook gezellig mee! Vlak daarvoor liggen de plaatsen klaaskreek en babunhol, aan de Suriname rivier.
Ik heb geprobeerd de locatie op de kaart aan te geven, helaas herkend hij de naam Klaaskreek niet, maar hij staat er wel op (zie de kaart).

Zaterdag ochtend, om 8 uur, de auto samen met Stella opgehaald. Er leek nog niets met de auto aan de hand te zijn. We kwamen er al snel achter dat dit niet het geval was. Vijf meiden, met vijf zware tassen (laten we de schuld maar aan de tassen geven en niet aan ons eigen gewicht) was even iets voor de Toyota Corsa. Het mocht de pret niet bederven. We moesten en zouden naar het binnenland gaan. Als een stel bejaarden rijders zijn we naar het binnenland geslakt.

Allereerst stond het bezichtigen van Klaaskreek op het programma. Ik moet zeggen dat dit wel een beetje een teleurstelling was. Toen we daar aankwamen was er helemaal niemand te bekennen, terwijl het toch bekend staat om een ontspanningsoord. Voordat we entree zouden betalen wilde we eerst wel even rond kijken. Toen we daar ook iets voor moesten betalen hebben we maar besloten om rechtsomkeer te gaan. Samen met Stella ben ik nog wel even door het plaatsje gewandeld om de sfeer te proeven. Het was bijzonder om vrouwen op de veranda's te zien zitten, zonder een BH op iets dergelijks. Je voelt je een beetje gênant, maar in de binnenlanden is het gewoon.

Het was nog geen tijd om naar Babunhol te gaan, het ontspanningsoord waar we zouden overnachten. We besloten om een blik te vangen van het Stuwmeer. Met de navigatie op mijn telefoon zijn we de meest helse wegen over gereden. Het was zelfs een keer nodig om de grond te inspecteren of het wel veilig was. Iris en ik zouden uitstekende detectives zijn.
We hadden een super leuke weg gevonden die ons naar het stuwmeer zou brengen (volgens mijn NaVi). Helaas kon onze man, CORSA, de spanning niet aan. Uiteindelijk maar besloten om terug te keren en vanuit de jungle weer op zoek te gaan naar de highway.

Vanaf de highway was de afslag naar Babunhol, zo'n 5.5 km van de geasfalteerde weg vandaan. Met een Jeep zou je er zo zijn, maar onze Corsa liet ons wederom in de steek. Mijn off-road skills werden zwaar op de proef gesteld. Wonder boven wonder kwamen we aan, zonder dat de hele auto uit elkaar was gevallen. De hut die ik van te voren gereserveerd had, stond al helemaal klaar voor ons. Snel de hangmatten opgehangen voordat het donker werd!
Bij Colakreek voelde ik me niet prettig om te overnachten, maar bij Babunhol had ik dit gevoel niet.

Het werd al snel donker en het was tijd om avond te eten. Hoewel weinig Surinamers 's avonds een grote maaltijd eten, gaat dat er bij mij toch niet uit. Het nadeel is nu dat ik 's middags en 's avonds warm eet. Iets waar ik wel aan kon wennen.
We hebben met z'n alle een picknick diner gehouden. Helaas zonder een prachtige sterrenhemel, maar dat scheelde niet. Het is al fantastisch wat ik allemaal hier doe en onderneem.

De volgende dag begon regenachtig, maar gelukkig klaarde het op. Ik kon nog even heerlijk mijn boekje in de zon lezen en mijn lijf weer laten bij kleuren. Het is natuurlijk wel de bedoeling dat ik vet veel bruiner als jullie allemaal ben!
Doordat er veel eten door heen was gegaan, was de bagage minder zwaar geworden en moesten we er nu toch aan toegeven dat het meer aan de personen lag. Grapje. We waren inderdaad lichter! Op ons gemakje zijn we terug naar huis gereden.

's Avonds zijn we nog over de Suriname brug gereden met Jonne en Stella. Jonne had het nog niet geproefd van het uitzicht. Paramaribo by Night. Prachtig!

Nu ik hier ben realiseer ik me hoe vrij een mens kan zijn. Hoe erg gemakkelijk het voelt om in de natuur te leven. Het is de geur, het primitieve wat voor veel mensen niet gebruikelijk is, de geluiden. Je realiseert je dat je zonder alle poeha kan leven. Ik voel me er veel sterker door, onafhankelijker. Ik vind het heerlijk. Kon ik alle fijne dingen uit Nederland maar hier heen halen, dan zou ik nooit meer terug hoeven. Ik ben bang dat het onwijs wennen wordt als ik terug kom. De drukte en de hectiek mis ik absoluut niet. Ook weet ik zeker dat de winterdippen mij depressief maken, want dit jaar heb ik nergens last van.

Ik had dit nooit van me leven willen missen.